nuijens3

Hoi allemaal, Vanaf vandaag heb ik besloten om te gaan stoppen met gamen. Hoewel ik het liefst dit in mate zou willen doen, lukt me dit helaas niet. Ik draai overuren met gamen, waardoor mijn slaap en andere dingen eronder komen te lijden. Het is net na 00:00 dat ik dit schrijf. Een uur geleden was ik nog aan het gamen. Ik baal er enorm van dat het mij nooit lukt om te stoppen wanneer het eigenlijk zou moeten, en diep van binnen ook wil stoppen. Maar de drang om toch nog een potje te starten, wordt mij altijd de baas. Ik game al bijna mijn hele leven. Van de oude Nintendo NES van mijn vader, naar de Nintendo DSi, naar de Wii, en uiteindelijk naar de PlayStation consoles en soms ook de computer. Als ik op die tijd terug kijk, was ik toen eigenlijk ook al verslaafd. Maar dit zag ik nog niet in. Na een aantal jaar, als ik dan 21 jaar ben, heb ik me laten doorverwijzen naar de verslavingszorg. Ben inmiddels 22 en ben 1,5 week geleden geweest voor mijn intake gesprek. Eenmaal thuis van het intake gesprek ben ik weer volop gaan gamen. Ik slaap minder, ben minder enthousiast en word alleen maar ongelukkig. Daarom heb ik nu voor mezelf besloten om zelf ermee te stoppen, volledig. Ik wil weer mijn in mijn eigen wereld leven, niet in die van een game. Want als ik eerlijk naar mezelf ben, heb ik een perfect leven. Een mooie fulltime baan, een lieve vriendin, geweldige ouders, gezellige vrienden. Maar toch voelt mijn leven als een 6je. Puur omdat ik het mezelf zo lastig maak door zoveel te gamen. Daarom heb ik dit besluit genomen, en wil het dit keer ook echt vol blijven houden. Ik wil mijn eigen, mooie leven weer terug. ~ It’s time to play real life.

Thank you @Anfni! I really appreciate your kind words. You’re one of the stories I got inspired by. What you discribe in your own journal, I feel so much the same. I really felt the part where you would game all day, feel terrible afterwards but still do it again the day after. It literally happened to me last weekend. Thank you for your message, it really helps me to keep going. Today was not that bad, just one tough moment. So on my internship they have a PS4 with FIFA. I have played some games previous weeks with 2 guys that work there. But since I wanna stop gaming, I should probably stop that too. They both asked me to play a game today, but I didn’t want to tell them I’m addicted. So I just told them I didn’t really feel like it today. I felt pretty proud about myself, cause deep down I wanted to say yes. Partially because I didn’t want to come up with an excuse. But the problem is that I can’t use that excuse for the next 3 months. I don’t really know what to tell them. So if anyone has a solution, feel free to let me know. Day 2: ✔️ Listen to the silence it has so much to say

Hello everyone! I’m a 20 year old guy from the Netherlands. Journalling is a pretty new thing for me to do. I’ve never really liked writing, but I want to give this a try since all of you guys inspired me with your stories. Yesterday I’ve cried since a really long time. I find it hard to talk about, but gaming destroyed so much of my life. And yesterday all emotions came out. At that point I knew I had to stop gaming if I wanted to make something of my life. So I deleted every single game on my phone and pc. This time to stop for good, and not those little tries where I only deleted some games and installed them again a week later. I might give some more background information another day. But for now I’m glad to say that I got through the first day of getting the life I’ve always wanted. Day 1: ✔️ Alone we are strong, but together we are stronger